
«Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στην Λευτεριά.
Εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-σάμπως φταις και συ καημένη-
και στην Αθήνα μέσα ζει στην ξενιτιά.
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω.
Αχ Ελλάδα θα στο πω πριν λαλήσει πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι.
M' εκβιάζεις μου κολλάς, σαν τον ξένο με πετάς,
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι.
Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-Οδυσσέα γύρνα κοντά μου-
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά.
Καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά»
ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ
(Μ. Ρασούλης)
Το άκουσα χθες το βραδύ ξανά ….
Και για κάποιες ήμερες θα «παίζει» στην σκέψη μου....
Υ.Γ.
Ψάχνοντας για μια φωτογραφία που θα προσθέσω στο ποστ μέσω του google και ανιχνεύοντας με την λέξη cafenio όλο φωτογραφίες με την Ελλάδα μου «έβγαζε» ..
Γιατί άραγε ???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου